Een mooie uitslag heb ik behaald. Als je dan toch niet kan winnen, dan vind ik 100ste worden toch goed klinken.

Het was weer een mooie wedstrijd in Sint Laureins. ’s Morgen bij de wandeling van auto naar inschrijvingstent zag het er al prachtig uit. Uitzicht over de velden, een stralende zon en geen wolkje aan de lucht. Samen met de aangename warmte had ik al bijna een Lanzarote gevoel. Natuurlijk was het hier veel groener en minder wind (hoewel er toch moest “gestoempt” worden vond ik. Ondertussen was, vier uur vliegen verderop, Bert Jammaer alweer met een prachtige wedstrijd bezig en heeft hij wijn titel van vorig jaar op schitterende wijze kunnen verlengen.

Ik was blij om voor de wedstrijd al even in het water te kunnen liggen. De verfrissing was welkom. Ik ben rustig beginnen zwemmen, want ik voelde al direct eer zeker gevoel van stijfheid in mijn onderarmen. Na het keerpunt begon ik voorwaar in een leuk ritme te raken. Heb zelfs nog wat mensen ingehaald. Ik denk niet dat het technisch zo goed zat, zou wat meer hebben moeten uitduwen en de handenplaatsing wat beter verzorgen, maar heb niks durven aanpassen omdat ik dan weerbarstige spieren verwachtte.

Vlotjes uit het water en dan reeds een heel stukje lopen naar het fietsenpark. Pakje uit, rugnummer, zonnebril en helm aan en hup, op de bolide. Er stond wat meer wind als verwacht, maar er zat toch redelijk wat just in de benen en heb de 40km dan ook op een mooie tempo kunnen afwerken. Er waren wat anderen in de buurt, maar iedereen leek de regels mooi te volgen.

Na een nu iets mindere wissel, waren we alweer aan het huppelen in de loopsloefkes. Dat ging duidelijk iets minder vlotjes. Waarschijnlijk door een gebrek aan voldende lange trainingen en als gevold van de vermoeidheid heb ik dat aan een rustig tempo afgewerkt. Ik heb wel een paar keer geprobeerd om ietsje te versnellen, maar het lijf had niet veel zin om het hoofd te volgen. Onderweg, buiten de vele aanmoedigingen (er lijken beduidend meer mensen mij te herkennen tijdens de wedstrijd dan ik nog herken voor en na) was er zelfs een slimme toeschouwer die mijn ervaring duidelijk op mijn gezicht kon aflezen. “Dat is zeker een veteraan”. Bij gebrek aan andere atleten in de buurt zal dat wel over mij geweest zijn. De mens krijgt geen punten voor zijn inschattingsvermogen, hij zal nog vijf jaar moeten wachten.

Al bij al, gezien de beperkte trainingsarbeid die ik heb verricht, ben ik blij dat ik toch nog een mooie wedstrijd heb mogen lopen. Het is altijd leuker om toch nog een beetje gas te kunnen geven (ook al is het dan niet in het laatste onderdeel).

Nu afwachten of er wat supercompensatie zal zijn tegen volgende week. Ik denk dat er iemand goesting heeft om mij te kloppen. Ik gun het hem van harte, maar hij zal ervoor moeten koersen.