Gisteren het derde en laatste deel van de assertiviteitscursus.
Het belangrijkste deel van de dag is gespendeerd met een uitgebreide oefening waarbij er geprobeerd werd om ons in een oncomfortabele situatie te zetten, om zo de reacties uit te lokken die zich bij sub-assertief gedrag manifesteren. Dit door een soort van improvisatie-presentatie te moeten doen over een verzonnen onderwerpen (eerst “DARB”, daarna “REBA”). Essentie was het ontvangen van feedback van de andere cursisten ivm de goede en slechte punten. Dit was heel interessant en bij momenten ook heel leuk (er zijn een paar goede verzinsels gepasseerd ivm de onderwerpen).
Voor mezelf waren de belangrijkste werk punten het oogcontact (en ik was er juist hard op aan het letten), en het zenuwachtige wrijven/knijpen in mijn handen.
Er is verder ook nog wat teruggekomen op enkele belangrijke aandachtspunten om er zelf aan te werken.
Als de problemen zich vooral afspelen op het gebied van remmende gedachten (ik denk dat ze mij zien sukkelen), dan kan je proberen die gedachten te blokkeren door extra te focussen op hetgeen je aan het doen bent. In elk geval is het belangrijk om je eigen criteria op de eerste plaats te zetten en niet te focussen op de verwachtingen van anderen (of die je denkt dat anderen hebben).
Als een situatie niet gelukt is, mag je dat ook niet beschouwen als een falen. Het is belangrijk dat je dit niet achter je laat en probeert te vergeten. Je moet juist de situatie bekijken en zien hoe het de volgende keer beter kan, en afspraak met jezelf maken om dat dan ook op die andere manier aan te pakken.
Om jezelf te verbeteren moet je kleine stapjes nemen en steeds voor jezelf bepalen wat je kan doen. Het heeft geen enkele zin om te wachten tot je je beter voelt, tot het ideale moment of dergelijke (je kan namelijk lang wachten, en ondertussen blijft het knagen). Als je iets doet kan de situatie onmiddellijk veranderen.
Je moet er natuurlijk wel rekening mee houden dat mensen behoudsgezind zijn en weigerachtig staan tegenover verandering. Als je wil veranderen zal dat dus het evenwicht verstoren, en zal men proberen je terug op je oude plaats te duwen. Je moet dan zelf kiezen wat je wil (assertief zijn), je gedrag bestendigen in de hoop dat de anderen aanpassen zodat het evenwicht hersteld wordt of teruggaan om de vrede te bewaren of eventueel vechten voor je eigen rechten.
Er zijn ook enkele tips gegeven woor dingen die kunnen helpen.
- voor de houding (leren ankeren) : gevechtssporten, buik dansen
- uit de slag leren trekken : improvisatie theater
- stem (vooral al professioneel nodig) : logopedie
- comfort : relaxatie
Al bij al was het een nuttige cursus en hoop ik uit de zaken die ons zijn aangeleerd enkel lessen te kunnen trekken voor de toekomst.
Hm, ik weet niet of het ligt aan hoe jij het geschreven hebt, of dat dat daadwerkelijk de woorden op de cursus waren, maar er vanuit gaan dat mensen altijd behoudend zijn en weigerachtig tegenover verandering staan lijkt me kort door de bocht? Ik denk dat van veel aspecten van het introvert zijn mensen het juist toejuichen als je dit verandert? Natuurlijk, als je opeens een hogere functie ambieert zullen je collega’s dat wellicht niet totaal toejuichen, maar in het dagelijks leven zijn de meeste mensen blij als je wat opener bent, je grenzen duidelijk aangeeft en je profileert. Dat is ook assertief zijn: je laat jezelf zien en horen, maar assertief zijn betekent niet per definitie dat je tegen andere opvattingen moet ‘vechten’, alleen tegen je eigen beperkende denkbeelden.
Er zijn natuurlijk altijd mensen die je steunen en proberen te helpen om te verbeteren. Maar er zijn er ook vele die je liever houden zoals je bent. Omdat het hen goed uitkomt, of omdat het gemakkelijk is zo. Als jij veranderd, moeten zij misschien ook veranderen, moeten zij zelf misschien ook wat assertiever zijn, of juist minder agressief.
Maar inderdaad, open zijn en je grenzen duidelijk aangeven is juist heel assertief gedrag.