Cultuur is overal verschillend, maar sommige dingen zijn toch gewoon verrassend. Misschien is het geen echt lokaal gebruik, maar gewoon een anomalie, maar het valt me op dat waar ik nu zit (in Kreta), de lichtschakelaars belachelijk laag staan. Het is gelukkig nog boven kniehoogte, maar lijkt toch eerder op kinderen gericht.
Het was weer top op de radio vanmiddag. Kwatongen zouden kunnen beweren dat er een verband is met het “nieuwe radio 1”.
Er was een verslag over de toestand in het Vlaamse parlement, en de internationale aandacht die dit veroorzaakt. Het resultaat was een reportage waarin drie collega reporters geïnterviewd werden. Moet er nog zand zijn? Nu neem ik aan dat het interessant kan zijn om de perceptie van buitenlanders op België te bestuderen, en dat buitenlandse reporters dat idee beïnvloeden. Maar toch geeft het mij de indruk van bladvulling.
Zoals de overdreven aandacht voor sommige incidenten die gebeurd zijn, waarbij nieuws opgeklopt wordt.
Zoals nieuws over kinderen die uit een brand gered zijn, en amper een woord over de ook gewonde ouders (met een moeder die later overleden is).
Zoals een reportage op tv over het proberen maken van een reportage. Het was niet gelukt want niemand wou reageren, maar toch moeten we dit dan laten zien, want anders was alle moeite voor niets.
Zoals het programma, met de presentatoren als titel, die opperen dat een CE keurmerk waardeloos is, want er zijn producten verkocht die niet voldeden. Nuttig dat dit bekeken wordt, maar dit melden zonder nuancering is wel heel kort door de bocht.
Zoals de namen van de presentatoren en reporters, die nu soms belangrijker lijken dan de mensen die geïnterviewd worden.
…
Ik zal maar stoppen want ik begin te zagen, ik word waarschijnlijk oud.
Gelukkig ook nog positieve noten op de radio. In de vorm van Yves Desmet, die oppert dat oranje-blauw, als teken van goed bestuur, de wildgroei van de naam “Grand Café” moet aanpakken. Omdat dit in vele gevallen equivalent is voor veel architectuur en inrichting, voor matig eten en slechte service. Touché, hebben we onlangs in Wilrijk ook nog gemerkt. Toch nog een beetje nuancering.
Dit laatste was is een programma voor zagemannen, “bromberen“. Ik word echt oud 🙂