Je zou verwachten dat strijd van de feministische beweging in de afgelopen decennia toch een beetje resultaat opgeleverd heeft. En op sommige punten is dat misschien ook wel waar. Maar op sommige punten is er toch nog veel werk aan de winkel.
Vorig weekend gingen wij ons uitleven met groot speelgoed. Als klein kind was het leuk om in de zandbak te spelen met kranen en bulldozers. Nu, als groter kind, is het speelgoed en ook de zandbak gegroeid. We gingen een sleuf graven voor het huis, en grind afgraven achter het huis.
Bij het leveren van de bobcats was de man amper bereid om de uitleg aan mijn vriendin te geven. De reden was “je gaat dat toch niet begrijpen”… Wat, is dit de eenentwintigste eeuw?
Zoals voorzien hebben we het werk samen gedaan, wat op een bepaald moment wou zeggen dat zij de sleuf aan het graven was en ik stuurman aan wal speelde. Ze deed dat goed, heel goed, ik zou het niet beter gekund hebben. Dat heeft toch allemaal niks met geslacht te maken, maar juist met handigheid, met inzicht, met willen en durven.
Ze mogen die vent een pak slaag geven, op zijn bloot gat, misschien best met een zweepje. Misschien leert hij het dan af. En geen seks meer, tot hij een beetje meer respect toont voor de vrouwelijke medemens. Zou zijn vriendin eigenlijk wel weten wat voor straffe uitspraken die man pleegt? Of misschien heeft hij helemaal geen vriendin? Zou me niet verbazen…