Soms zijn het de dingen waarvan je het minste verwacht die het meeste avontuur opleveren. Zoals mijn vuurdoop vandaag, of eerder mijn bakfietsdoop. Het had lang geduurd, er was al maanden beloofd dat ik de bakfiets van mijn broer zou overnemen. Alleen, het ding is wat aan de grote kant en past dus net in de wagen. De enige manier om het naar mij thuis te transporteren was als fietsend. Op zich geen probleem natuurlijk, maar het moet gewoonweg eens uitkomen. Vandaag kwam het eindelijk uit. Echt ver is het niet, maar toch een tochtje van ergens tussen de 30 en de veertig kilometer.

Nu dacht ik dat dit een makkie zou zijn, ik rij toch al jaren met de fiets en kan toch vrij goed uit de voeten op die dingen. Wat kan het probleem zijn? Dat ding is alleen een beetje zwaarder, niets dat een beetje kracht niet kan overkomen, toch?

De realiteit blijkt echter toch net een beetje anders te zijn. Zoals je op de foto kan zien beweegt het fiets deel ten opzicht van de bak. Dat geeft sowieso eigenaardige gewaarwordingen in bochten. Maar het komt er vooral op neer dat er eigenlijk twee manieren zijn om te sturen. Ofwel door aan het stuur te trekken, ofwel door je gewicht (ofte je kont) naar links of rechts te verplaatsen.

Als je dan weet dat ik niet even sterk ben in de beide benen, en dat de rechtuit-neiging van die fiets heel beperkt is, dan weet je wel dat het niet evident is om met die bakfiets te rijden. Het went wel hoor, het tripje kan als spoedcursus wel tellen :-). Alleen is het bij elke oneffenheid in de weg goed oppassen want je hebt de neiging ineens weg te draaien. Verder is het heel lastig als je op een scheef liggend fietspad rijdt. Het kost dan echt wel moeite om gewoon rechtdoor te blijven gaan.

Maar goed de fiets staat nu thuis en vanaf heden kan ik dus met de fiets naar de supermarkt…