Openbaring, iets anders kan ik het niet noemen. Mijn vriendin heeft een abonnement op de opera, dus ben ik maar eens meegegaan. Niet dat ik het vermoeden had enthousiast te worden bij deze muziek, daarvoor heeft mama vroeger genoeg platen gespeeld met vooral operettes gespeeld toen ik klein was. Ik zal er zeker niet van wegvluchten, maar als ik mag kiezen zal ik toch iets anders opzetten.

Nu klinkt het bovenstaande wel heel koel, en dat is ook overdreven, ik keek er wel naar uit om eens een opera te beleven. Zonder mijn schat zou ik het niet snel doen, maar samen is toch altijd leuk. Goed, ikke dus mee naar pikovaja dama, een stuk van Tjaikovski (of Tsjaikovski), en naar verluid een redelijk bereikbare opera (wat ik me daar bij moet voorstellen weet ik eigenlijk ook niet).

Ik zal maar beginnen met de mindere dingen. Het ging door in de stadschouwburg, en het was daar eigenlijk niet uit te houden van de warmte. Voor de pauze hadden ze nog de airco aanstaan, en hoewel dit een beetje hoorbaar was, hielp dit misschien nog een beetje. Na de pauze werd het alleen erger. Dat heeft echter niks met de eigenlijke voorstelling te maken.

Een van de dingen die ik me herinner van mama haar platen was dat het toch nogal onverstaanbaar is. Daarvoor hebben ze echter een moderne oplossing verzonnen, ondertiteling. Of eigenlijk boventiteling, want de teksten stond bovenaan. Dat is heel handig want het laat toe om het plot te volgen. Anderzijds moet ik ook wel zeggen dat het bij momenten afleid en je meer op de teksten dan op de muziek let.

De muziek zelf was bij momenten heel knap. Het is nog steeds niet mijn lievelingsgenre, en het zal dat waarschijnlijk ook nooit worden, maar het was toch heel mooi, met sommige knappe stemmen en mooie composities. Verder was er ook een heel leuk decor verzonnen. Het zat eigenlijk heel eenvoudig in elkaar (behalve het laatste tafereel dan), maar was toch heel mooi, kunstig en overtuigend.

Ik heb misschien ook het geluk gehad hiermee de laatste productie van Rita Gorr mee te mogen maken. Ik kende haar natuurlijk niet, maar kan alleen zeggen dat deze kranige 82 jarige dame een knap stukje kan zingen.
Het was zeker de moeite om mee te gaan. Voor de mensen die trouwens denken dat opera elitair is, kan ik dat toch tegenspreken. Ik ben niet ineens een pak gaan kopen om te gaan, en heb zelfs nog iemand in korte broek gezien (zelf was ik toch nog net zo “braaf” om dat niet zelf te doen). Dus lieve schat, bij de volgende voorstelling ga ik toch weer mee…