Amaai. Het was heel lang geleden dat ik nog eens meer dan een uur gelopen had, maar vandaag heb ik het er nog eens op gewaagd. Niet dat ik per se zo lang wou gaan lopen, helemaal niet. Maar ik had zin om nog eens gezellig met de mannen van BTT een “sociale looptraining” te doen, dus lopen en kletsen.

Alleen weet ik maar al te goed dat er bij hen altijd serieus getraind wordt en dat de loop trainingen daar meestal tussen de 90 minuten en 2 uur duren. Vandaag was dat dus ook het geval. Na 97 minuten lopen met tussenin zeven keer vijf minuten een iets hoger tempo, stonden we terug aan de douches. En ik moet zeggen, het is me goed meegevallen. Ik had een beetje gevreesd dat ik plat zou vallen op het einden, maar blijkbaar zijn vijftien jaar intensieve duurtrainingen toch niet zomaar weg te vegen, toch niet door een paar maanden met zeer beperkte activiteit. Zoals ze altijd zeggen, je hebt veel training nodig om conditie op te bouwen, maar niet veel om conditie te behouden. Nu heb ik dus een aangenaam voldaan gevoel in de beentjes, het was duidelijk en training, maar zonder slap gevoel. Dat is eigenlijk het gevoel, de tinteling in de beentjes, die trainen juist zo leuk maakt.
De triatlon club van Borsbeek organiseert trouwens een 10 mijl loop wedstrijd op 11 maart.  Een aanrader, en je steunt er een van de gezelligste triatlon clubs van het land mee.