Gisteren naar de Djansa fuif geweest in Londerzeel.

Op zich was het een normale fuif met veel (luide) muziek en bewegende lijven (sommigen waren aan het dansen). Tussendoor waren er een paar shows. De eerste show was veruit het beste. Een optreden van de gevorderden (zouden dat de wawadoun geweest zijn?) met een heel leuk (en heel lang) nummer. Geweldig meeslepend ritme en heel leuk om te zien hoe sommigen duidelijk genieten en opgaan in het spelen. Dit werd gevolgd door een demonstratie Afrikaanse dans.

Verder op de avond zijn er danspasjes getoond door een paar (Braziliaanse) schonen, en was er initiatie in Zuid-Amerikaanse dansen, zoals salsa, chachacha, merengue. Heel leuk, maar ik vrees dat het vele duursporten mij heeft omgevormd tot een hark (of misschien was het vroeger ook al zo). Ik heb niet echt problemen met het ritme (denk ik), maar de snelle voetbeweginen, en zeker het draaien zijn voor mij “moeilijk”.
Verder natuurlijk veel bekende gezichten gezien van djembé les en jam-sessies, maar spijtig genoeg is het nog niet meer dan dat. In combinatie met een gebrek aan stem was het moelijk communiceren. Zal wel beteren na verloop van tijd. En het “bewegen op het ritme” (dansen zal ik het maar niet noemen) is nu eenmaal leuker als je dat tegen/met iemand kan doen. Ik ben natuurlijk te verlegen om zomaar met vreemden te dansen, en met Kristien dansen is (hoewel we samen naar daar zijn gegaan) gezien haar “toekomstige ex” statuut een beetje moeilijk.