Voor de cursus assertiviteit hebben we huiswerk mee naar huis gekregen.

• registreren wanneer je denkt “ze zullen denk dat…”
• registreren welke lichamelijke reacties je hebt in situaties waarin je assertiever wou willen/moeten zijn
• voorbeeld van tevreden en ontevreden assertief reageren
• (voor mezelf extra genoteerd) extra aandacht om te proberen oogcontact te maken met anderen

Er werd dus gezegd dat sub-assertief gedrag meestal veroorzaakt door schrik voor de reactie van anderen. Vandaag de eerste opdracht. Persoonlijk ervaar ik dat echter niet echt op die manier. Het zal wal meespelen, maar mijn probleem is meestal dat ik van mezelf vind dat ik geen de juiste woorden niet heb, wacht op het goede moment, of dergelijke. Niet zozeer uit angst voor de reactie, maar eerder vanuit een overdreven perfectionisme, of dat ik zelf vind dat mijn gedrag overdreven agressief/macho/onvriendelijk/… is. Ik denk dat ik tegenover anderen over het algemeen vrij tolerant ben, maar voor mezelf ligt de lat extreem hoog. In veel gevallen te hoog, zodat ik niet reageer, niks zeg.

Een van de belangrijkste dingen (volgens mij) die gezegd werden, is dat het gedrag volgens een simpel schema passeert

situatie -> denken -> reactie

Met andere woorden, het is mijn interpretatie van een situatie die bepaalde gevolgen heeft. De situatie kan je meestal niet veranderen, maar je kan wel veranderen hoe je de situatie interpreteert en dus hoe je erop reageert. Het enige belangrijk is dat je dit denken, dat meestal in het onderbewuste afspeelt, eerder naar het bewuste moet zien te trekken zodat je er op kan inspelen.

In principe wist ik dit al, ik heb het nogal tegen gekomen in boeken en dergelijke. Maar het is nuttig om hier (nog eens) aan herinnerd te worden.

Terugkomend op mijn idee dat ik niet denk aan “ze zullen denken dat”, is het misschien dat er goed in slaag om dit gevoel te onderdrukken. Misschien moet ik eens proberen te onderzoeken of het toch niet meer speelt dan ik besef.